اولين بار در سال 1911 در ايالت ميشيگان آمريكا رنگ به عنوان خط كشي و كنترل ترافيك خيابانها مورد استفاده واقع گرديد، در حاليكه قبل از آن با قرار دادن سنگهاي سفيدي در وسط خيابان بدين منظور تامين مي گرديد. كاربرد رنگهاي ترافيكي در دهه 1920 با افزايش فزاينده تعداد اتومبيل ها و توسعه شهرها و جاده ها به طور جدي مورد بررسي قرار گرفت.

كارخانه رنگ جميل يكي از توليدكننده‌هاي رنگ ترافيكي در ايران مي‌باشد. اين كارخانه

براي خريد رنگ ترافيكي اينجا كليك كنيد.

اجراي رنگ ترافيكي در تهران

در سال 1926 آقاي Mattimore پشنهاد انجام آزمايشهاي رنگ هاي ترافيكي را ارائه نمود. او عوامل مختلفي كه بيشترين اثر را بر روي كيفيت رنگهاي ترافيكي داشت، طبقه بندي نمود كه عبارتند از : سازگاري رنگ با سطح، مقدار پوشش دهي رنگ، قدرت پشت پوشي، زمان خشك شدن، مقاومت در برابر تاثيرات نور خورشيد، قابليت ديد در روز و شب ، دوام و ماندگاري در شرايط مختلف آب و هوايي و مقاومت در برابر سايش.

پوششها و پوشرنگها بر حسب زمينه كاربردي در شرايط مختلف وظايف مختلفي را بعهده دارند، پوششهاي ترافيكي يكي از مهمترين انواع پوششهاي موظف بشمار ميروند كه در جوامع امروز بشري نقش عمده اي را ايفا ميكنند. براساس آمار منتشر شده در مجموع چندين درصد از سوانح جاده اي منجر به جرح و فوت، به نحوي به عوامل جاده اي كه علايم و رنگهاي ترافيكي از جمله مهمترين اين عوامل محسوب مي گردند، مربوط مي شود. با توجه به افزايش روز افزون استفاده از وسايل نقليه خودرويي، لزوم استفاده از علائم هشداردهنده مشخص مي شود. خط كشي و علامت گذاري معابر از مهم ترين علائم هشداردهنده محسوب مي شود كه مي تواند بدون منحرف كردن توجه راننده از جاده، هشدارهاي لازم را به راننده بدهد.

رنگ هاي ترافيكي مي توانند بصورت تك جزئي يا دوجزئي باشند. رزين هاي بكار رفته در رنگ هاي ترافيكي مي توانند بر اساس رزين هاي آكريليك و يا كلروكائوچو باشند.

رزين هاي آكريليك

رزين هاي آكريليك از پليمريزاسيون منومرهاي اسيد آكريليك و اسيد متاكريليك يا مشتقات آنها بدست مي آيد. رزين هاي آكريليك به دو دسته ترموپلاست( گرمانرم) و ترموست ( گرما سخت) تقسيم مي شوند.

الف- رزين هاي آكريليك ترموپلاست

هرگاه منومرهاي قابل پليمريزاسيون غير از عامل وينيلي (CH2=CH-) عامل فعال ديگري نداشته باشند رزين حاصل ترموپلاست خواهد بود. شناخته ترين آنها پلي متيل متاكريلات ( پي- ام – ام- آر) مي باشد.

بنا به نوع منومرهاي بكار رفته در پليمريزاسيون، فيلم حاصل مي تواندقابليت انعطاف پذيري يا شكنندگي زياد داشته باشد، فيلم آن داراي ظاهر و نماي خوبي است و مقاومت شيميايي خوبي از خود نشان مي دهد ولي در مقابل اسيدهاي غليظ و مواد اكسيد كننده مقاومت خوبي ندارد.

ب- رزين آكريليك ترموپلاست

هرگاه منومر انتخابي جهت تهيه رزين داراي گروه فعال شيميايي از قبيل هيدروكسيل، اسيدي، آميني و … باشدپليمر حاصل داراي گروه هاي فعال است و مي تواند با ساير رزين ها از قبيل اپوكسي و آمينو رزين ها وارد واكنش گردد و ايجادا يك فيلم 3بعدي نمايد كه بيشتر بصورت كوره اي كاربرددارند.

تفاوت ميان رزين هاي ترموپلاست و ترموست عبارتند از:

1- وزن مولكولي رزين هاي ترموپلاست بيشتر از رزين هاي ترموست است.

2- رزين هاي ترموپلاست مي توانند بصورت هواخشك ولي ترموست بصورت كوره اي بكار مي روند.

3- در ساخت رنگ هاي ترافيكي از رزين هاي ترموپلاست استفاده مي گردد.

رزين هاي كلروكائوچو

اين رزينها نيز جز رزين هاي ترموپلاست مي باشند كه در تهيه رنگ هاي ترافيكي نيز كاربرد فراواني دارند.

رزينهاي كلروكائوچو صنعتي مخلوطي از پليمرهاي تري و تترا مي باشند كه محتوي 67% كلر است.

فيلم حاصل از اين رزين ها در مقابل اسيدها و بازهاي قوي و ضعيف و آب و محلول نمك هاي و روغن هاي معدني بسيار مقاوم مي باشند. خشك شدن فيلم اين رزين ها از طريق خشك شدن حلال انجام مي گردد. در نتيجه زنجير هاي پليمري آن فاقد اتصالات عرضي مي باشد و به همين دليل نسبت به هيدروكربن هاي آليفاتيك و الكل ها مقاوم هستند.

اين رزين ها داراي انرژي هم بستگي بالايي هستند كه سبب ايجاد فيلم هاي بسيار محكمي مي گردد ولي از طرفي سبب بلند شدن آن از سطح مي گردد بنابراين از مواد نرم كننده براي اين رزين ها استفاده مي گردد كه علاوه بر كاهش انرژي هم بستگي منجر به افزايش چسبندگي آن به سطح مي گردد.

منبع:https://aryasath.com/%D8%B1%D9%86%DA%AF-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C%DA%A9%DB%8C%D8%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%D9%88-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D9%86%DB%8C-%D9%87%D8%A7/